Frank Shkreli
|
|
Është kënaqësi dhe privilegj që gjëndem sonte këtu, jo vetëm për të përkujtuar me këtë darkë e festim, 101- vjetorin e kryengritjes së Malësisë së Madhe por në të njëjtën kohë -- në këtë 100-vjetor të pavarësisë së Shqipërisë sivjet -- me krenari jemi mbledhur për të lartësuar ngjarjen që i para-priu shpalljes së pavarësisë në Vlorë, më 1912 -- e që është ngritja e parë e flamurit kombëtar në trojet shqiptare ç'prej kohës së heroit kombëtar Gjergj Kastriotit - Skënderbeu. --Falenderoj nga zëmra Shoqatën Ded Gjo Luli dhe Fondin Humanitar Malësia që na mblodhisonte që gjithashtu të kujtojmë edhe protagonistin kryesor të kësaj ngjarjeje – Dedë Gjonin -- Dedë Gjo' Lulin, i cili pati guximin dhe trimërinë të sfidonte perandorinë osmane dhe kolonializmin e institucioneve të saj. Sepse në këtë mënyrë, ai, ndryshoi përgjithmonë historinë e kombit shqiptar duke e çuar atë drejtë fillimit eventual të lirisë shoqërore dhe pavarësisë politike. Vepra e tij dhe e malësorëve mbetet sot e kësaj dite një akti madh historik e patriotik, që do të kujtohet gjithmonë me krenari frymëzuese dhe si simbol i paharrueshëm i fuqisë morale të malësorëve dhe të kombit shqiptar kundër pushtuesve të huaj dhe armiqëve të kombit, atëherë dhe sot. --Gjithashtu, në këtë përvjetor, ne e ndjejmë veten kryelartë si malësorë, mbasi herojtë dhe dëshmorët e Kryengritjes së Malësisë së Madhe -- kësaj kalaje të patundur arbërore ndër shekuj, ku nderi e burrënia përkundën në të njëjtin djep – janë vëllëzrit e motërat tona, të një gjaku, të një kombi e të një krahine. Ata, me heroizmin dhe sakrificën e tyre -- si gjyshat dhe stërgjyshat tanë nepër shekuj -- i ndëjtën besnikë Atdheut, drejtësisë dhe lirisë së Kombit Shqiptar – besës e burrënisë, nderit dhe dinjitetit njerëzor, përballë robërisë shekullore të perandorisë turke dhe armiqëve të kombit shqiptar ndër shekuj. Por merita e madhe e kryengritjes së Malësisë së Madhe, e udhëhequr nga Dedë Gjo’ Luli me malësorë,është se në një mënyrë, ajo konsolidoi dhe i dha hov idesë së Lidhjes së Prizrenit (1878) për një Shqipëri të lirë e të pavarur, për një Shqipëri që mbrenda kufijve të saj do të përfshinte të gjithë ataqë e konsiderojnë veten nipa, stërnipa e mbesa të Gjergj Kastriotit -- Skendërbeu. Një meritë tjetër e këtyre burrave, është se kryengritësit malësorë i erdhën në ndihmë kombit në çastin kur mendohej se raca shqiptare po jepte shpirt, e ndarë dhe e harruar nga bota perëndimore, nga ajo botë ku e kishte vendin. Ata i erdhën në ndihmë tokës arbërore, atëherë kur dukej se shpresat e shqiptarëve për liri e pavarësi po zhdukeshin dhe kurfqinjtë, lakmues të tokave shqiptare, nepër kancelaritë e Evropës, bërtisnin duke thënë se nuk ka komb shqiptar, Ded Gjo Luli me malësorët e vet, u tha atyre dhe botës: pak ma ngadalë, zotërinjë se këtu --po --ka komb shqiptar dhe se nuk do të shitet këjo tokë e vjetër. I tha lahutës mos vajto më,dhe ngriti flamurin e Gjergj Kastriotit,e ri-ngjallli atë dhe në këtë mënyrë ndërroipërgjithmonë epokën e Shqiptarit. Lëvizja e kryesuar nga prijsi i Malësisë së Madhe Ded Gjon Luli dallohet gjithashtu edhe nga lëvizjet e tjera kombëtare, pikërisht për nga jehona që trimëria dhe lufta guximtare e malësorëve bëri anë e mbanë botës së atëhershme, sidomos Evropës. Malësorët e vitit 1911, jo vetëm që u bënë simboli i Rilindjes Kombëtare, por ata ishin edhe dallëndyshet që paralajmëruan pavarësinë, e cila erdhi një vit më vonë. Ata ishin lajmëtarët e kombit që i njoftuan botës se toka e Gjergj Kastriotit kishte zot. Një meritë tjetër e kryengritjes së Malësisë së Madhe është fakti se ajo nuk ishte një ndërmarrje për përfitime të përkohëshme personale, krahinore, ose ideologjike, por ishte një përpjekje për jetë a vdekje -- për mbijetesën e kombit shqiptar-- dhe si e tillëkishte qëllime dhe objektiva mbarëkombëtare. Ismail Qemali e pat quajtur Ded Gjo Lulin pushkë të ngrehurtë Shqipërisë. Lufta serioze e malësorëve menjëherë gjeti ndihmën dhe përkrahjen e Ismail Qemalit e Luigj Gurakuqit, të cilët të inkurajuar nga lufta e malësorve kundër armikut, shkuan për tu takuar me Dedë Gjoninpër të përpiluar Memoranduminhistorik që, përmbante ndër të tjera, kërkesat e Malësorëve dhe të gjithë Shqiptarëve për një Shqipëri me administratë dhe gjuhë e buxhet të vetin. Mund të ishte ky fillimi i një përpjekjeje, që sot do ta quanim “ndërkombtarizim të çështjes shqiptare.’’ Rëndësia e këtij Memorandumi qëndron gjithashtu në faktin se, kërkesat ekspozuan jo vetëm vullnetin e Malësorëve shumë të vuajtur e të diskriminuar, porn ë të njëjtën kohëpasqyruan edhe dëshirën e të gjithë shqiptarëve për liri e pavarësi. Ishin malësorët ata të cilët në emër të kombit shqiptar, i parashtruan botës së atëhershme të qytetëruar kërkesat e tyre për liri. Kryengritsit malësorë ishin pra, jo vetëm përfaqsuesit, por dhe vitrina e aspiratave të mbarë kombit shqiptar për liri e pavarësi. Lufta e Malesorëve, 101 vjetë më parë, dhe ngritja e flamurit të Skenderbeut ne Deçiq, u bë symbol i bashkimit të kombit shqiptar dhe i tregoi botës se Shqiptarët kishin një atdhe që donte liri dhe dëshironte dritë për të dalur nga errësira shekullore e robërisë osmane. Si rrjedhojë e kryengritjes së Malësorëve, gazetat anë mbanë Evropës shkruan për shqiptarët si një popull që ishte në prak të lirisë dhe të çlirimit nga zgjedha shekullore e pushtimit turk. Për më tepër, sipas historianëve, kryengritja e Malësorëve në krye me Ded Gjo’ Lulin, frymëzoi edhe kryengritje të tjera në Kosovë dhe anë e mbanë trojeve shqiptare, duke çuar më në fund në shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë në Vlorë me 28 Nëntor, 1912. Gjatë disa dekadave të fundit, shumë prej nesh jemi dëshmitarë të asaj që – përballë akuzave falso dhe gënjeshtrave të fqinjëve në Ballkan -- konsiderohej i nevojëshëm “ndërkombëtarizimi i çështjes shqiptare’’, sidomos të tragjedisë nepër të cilën po kalonte Kosova, por edhe i mbarë kombi shqiptar. Shumë nipa e stërnipa por edhe mbesa të Ded Gjo Lulit, disa prej të cilëve mund të jenë sonte këtu, duhet të jenë krenarë – që ashtu siç ndërkombtarizoi Ded Gjo Luli çështjen shqiptare para 101 vjetësh –edhe ata nepërmjet demonstratave dhe lobingut modern, në qytetet e mëdha anë e mbanë Amerikës ekspozuan trajtimin e keq dhe krimet që po bëheshin kundër shqiptarëve në trojet e tyre në Ballkan, përpjekje këto që më në fund çuan në çlirimin e Kosovës nga aleanca NATO, e prirë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe në një përmirësim të jetës dhe liri më të madhe se kurr më parë në historinë e shqiptarëve. Të jeni krenarë, pasi përpjekjet e kësaj gjenerate të malësorëve këtu në Amerikë, janë pjesë e pandarë e një trashëgimie dhe tradite patriotike që i ka rrënjët morale, parimore dhe atdhetare në kryengritjen e Malësisë të vitit 1911. Përvjetori i kryengritjes së Malësisë së Madhe i parapri 100-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë që festohet më vonë këtë vit. Ky jubile i lavdishëm duhet të jetë, për çdo shqiptar kudo, një rast i shpërthimit patriotik dhe atdhedashurie. Por duhet të jetë, për mbarë kombin shqiptar, edhe një rast për të reflektuar, për të përkujtuar dhe për të nderuar veprat, sakrificat dhe kontributin që kanë dhënë herojtë kombëtarë si Ded Gjo Luli me malësorë,për pavarësinë dhe shtet-ndërtimin eventual të Shqipërisë si dhe për ruajtjen e identitetit dhe vlerave kombëtare të racës së vjetër arbërore. Një ndër këta malësorë ishte Marash Uci, i cili sipas At Gjergj Fishtës, në Lahutën e Malësisë, porosia e ‘Mashit’ për të rinjtë, “është vula dalluese e Kombit Shqiptar’’. Sipas Lahutës, para se të largohej nga vendi ndoshta për të mos u këthyer më, ai u kërkon të rinjve ‘’të ruajnë familjen e gjanë, tu dalin zot të drejtave të veta me pushkë e me gjak, të shkojnë mirë me shokë e të afërm, të cilët, sido që të jenë, janë gjithmonë vëllazën -- të mos poshtënojnë kurrkënd, të jenë mikpritsa me të njohur e të panjohur, e sidomos me të huaj por pa u lëshue këtyne të fundit kurr zemrën në dorë…. Të ruhen prej pandershmërisë, por mbi të gjitha mos të prishin nderën e besën e dhanun, e të duen vendin e Atdheun.’’ Si mbrojtës i këtyre vlerave kombëtare , Ded Gjo Luli është padyshim nderi dhe krenaria e Malësisë së Madhe, dhe të gjithë ne si malësorë, jemi krenar me veprën e tij. Por ai në të njëjtën kohë u përket të gjithë Shqiptarëve: në Shkodër, Tiranë, Gjirokastër e Tiranë, në Shkup e Manastir, në Prishtinë e Prizren, në Ulqin e Tivar. Trimëria dhe vendosmëria e herojve të kombit si Ded Gjo Luli, ndaj avancimit të kauzës për liri e pavarësi kombëtare janë arritje të cilat, në mënyrën e tyre unike, kanë kontribuar dhe vazhdojnë të frymëzojnë dhe të kontribojnë në formimin e ndërgjegjës dhe të zhvillimit kombëtar edhe sot. Mirëpo, ky kontribut i Ded Gjo Lulit nuk është njohur gjithmonë nga historia dhe ende ka anashkalime dhe hesitime për të njohur kontributin e vërtetë të Ded Gjon Lulit në historinë kombëtare. Fan Noli me një rast pat shkruar për Ded Gjo Lulin kështu: ‘’Gjithmonë ky personalitet i madh i Veriut më ka tërheqë shumë për trimëritë, mençurinë, guximin dhe vetëdijen e lartë që kishte dhe për sakrificat që bënte për Atdheun e tij. Jam ndjerë i pezmatuar, kur vonë u rehabilitua nga sistemi komunist dhe shumë pak u përmend. Rregjimi komunist me heshtjen e tij e dënoji për së vdekuri heroin e luftrave për Flamur dhe Pavarësi, Dedë Gjo Lulin. Historia vonon, por nuk harron.’’ Fan Noli kishte të drejtë. Historia e ka vonuar Ded Gjo Lulin, por ajo nuk duhet ta harrojë, prijsin e malësorve. Atij nuk i është ndërtuar ende ndonjë monumentnë Shqipëri, por emëri i tij është i shkruar në zëmërat e të gjithë shqiptarëve. Ndërsakujtimi i tij kapërcen kufijt e trojeve shqiptare dhe oqeanet, e mbërrinë edhe këtu në Amerikën e largët.Prania e jonë këtu sonte është dëshmi se ai nuk do të harrohet. Prandaj, si pjesëmarrës në këtë përvjetor historik, ne sonte,nga ky tubim përkujtimor kemi dy kërkesa. Njërën prej këtyre kërkesave ua drejtojmë autoriteteve të Tiranës: kërkojmëme këmbëngulje që një ndër objektivat madhore kombëtare -- në këtë 100-vjetor të shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë -- të jetë vendosja e Ded Gjo Lulit (ashtu siç sugjeron edhe Fan Noli) në piedestalin e merituar të historisë së kombit shqiptar duke i ndërtuar atij monumentin në qendër të kryeqytetit të kombit në Tiranë. Nëqoftse Ismail Qemali, Luigj Gurakuqi dhe patriotë të tjerë intelektualë të asaj kohe,nga e gjithë Shqipëria, e kishin parë të nevojshme, ndoshta të doemosdoshme, që të shkonin për të takuar Ded Gjo’ Lulin me qëllim të hartimit të Memorandumit për të drejtat e shqiptarëve në të gjitha trojet e tyre – atëherë është e pakuptueshme dhe e pashpjegueshme se pse elita e sotëme politike dhe akademike shqiptare nuk i akordon Ded Gjon Lulit të njëjtin respekt që i akorduan atij rilindasit e kombit dhe baballarët e pavarësisë së Shqipërisë? Kërkesa tjetërme rëndësinga ky tubim sonte i drejtohet qeverisë së Malit të Zi. Është ironik dhe tragjik fakti që edhe sot në shekullin 21, malësorët dhe Malësia e Madhe, vendi ku Ded Gjo’ Luli ngriti flamurin shqiptar dhe aty ku u përpiluan kërkesat për të drejtat e malësorve dhe të gjithë shqiptarëve për vet-administrim, për gjuhë dhe buxhet të vetin – malësorët sot nuk i gëzojnë plotësisht këto të drejta -- njohjen dhe zbatimin e të cilave -- Ded Gjo Luli kërkoi nga pushtuesit turq 101 vjetë më parë. Kështuqë, sonte të gjithë ne duke falenderuar kongresistët amerikanë Eliot Engel, Gary Peters dhe Jean Schmidt -- i bashkohemi thirrjes së tyre të para disa ditëve drejtuar Kryeministrit malazez -- që Tuzit t’i jepet statusi i plotë i komunës me të gjitha të drejtat-- siç theksojnë kongresistët amerikanë në letrën e tyre – para mbarimit të këtij viti, pasi ky është vullneti dhe e drejta e banorëve të asaj zone. Dhe më në fund, Zonja e Zotëri të ndershëm --duhet të jemi të vetdijshëm sepse siç thashë edhe më lartë Shqiptarët nuk kanë qenë kurr më të lirë se sot. Rrugë e dyerë atyre u janë hapur si kurrë më parë në histori. Prandaj, ta marrë vesh Evropa dhe Ballkani se të drejtat e shqiptarit nuk mund të nepërkëmben dhe as nuk mund të luhet më me fatin e shqiptarit. Këjo nuk është një deklaratë kërcnuese, por është një deklaratë reale, që do të thotë se shqiptari dëshiron të jetojë në shtëpinë e vet, zot i fatit të vet, në paqë e siguri me fqinjtë, si pjesë e familjes së madhe evropiane. Ky, pra është mesazhi i përvjetorit të Kryengritjes së Malësisë së Madhe dhe i udhëheqsit të saj, Ded Gjon Luli. I përjetshëm qoftë kujtimi i Ded Gjo Lulit dhe i kryengritësve të Malësisë së Madhe. Rrnoftë Malësia dhei Madhi Zot e bekoftë kombin shqiptar. U falemnderës, Frank Shkreli |
It is a pleasure and privilege to be here tonight, not only to commemorate this celebration of the 101-anniversary of the Great Highland Uprising but at the same time, the 100th anniversary of Albania's independence. With pride we are gathered here to magnify the events that led to the declaration of independence in Vlore, in 1912, the first time our flag was raised in Albanian lands since the time of the national hero George Castriota - Scanderbeg. My heart-felt thanks goes to the Ded Gjo’ Luli Assoction and Humanitarian Fund Malesia who gathered us here to recall the main protagonist of this event- Ded Gjoni - Ded Gjo' Luli, who had the bravery to challenge the Ottoman empire and colonialism of its institutions. Because of this, he changed the history of the Albanian nation forever, starting the eventual social freedom and political independence. His deeds along with his fellow highlanders, was a major historical and patriotic act that will always be remembered with pride and inspiration as a memorable symbol of moral power for Albanian highlanders against foreign invaders and enemies of the nation, then and now. Also, on this anniversary, we find ourselves in the same position as the highlanders of old, our heroes and martyrs of the Great Highland Uprising , who stood firm for centuries, where integrity and honor were instilled in the cradles of our brothers and sisters, the one blood of a nation and a province. They, with their heroism and sacrifice - as our grandparents and our ancestors over the centuries – were faithful to their homeland, for justice and freedom of the Albanian nation, with honor and dignity, faced centuries of slavery by the Ottoman Empire and enemies of the Albanian nation. But the great merit of the Great Highland uprising, led by Ded Gjo' Luli and the highlanders, is that in a way, it consolidated and gave impetus to the idea of the League of Prizren (1878) for a free and independent Albania, for an Albania within its boundaries to include all who consider themselves grandchildren and great-grandchildren of George Castriota - Scanderbeg. One other merit of these men is that the highland rebels came to aid the nation at a time when the Albanian race was thought to be fading, divided and largely forgotten by the West, from the world that it belonged to. They came to the aid of an ancient land, when it seemed that the hopes for freedom and independence of Albanians were destroyed, desirous of Albanian lands, through the chancelleries of Europe, screamed, saying that there is no Albanian nation. Ded Gjo’ Luli with his highlanders told them and the world: take ease gentlemen because here – YES – there is an Albanian nation and this ancient land will not be sold. He commanded the lute not to play in mourning, and raised the banner of George Castriota, resurrecting it and thus forever dignifying the Albanian era. The movement led by the leader of the Great Highlands, Ded Gjo’ Luli, also differs from other national movements, namely the bravery and courageous struggle of the mountaineers that echoed across the world at that time, especially Europe. Highlanders of 1911, not only became the symbol of the Renaissance, but they were also the ones who first announced independence, which came a year later. They were the forerunners of the nation who made the world understand that the land of George Castriota was more than capable. One other merit of the Great Highland uprising is that it was not an enterprise for personal, regional, or ideological gain but was an attempt to die for the survival of the Albanian nation – for the purposes of national objectives. Ismail Qemali had called Ded Gjo’ Luli a loaded-ready rifle of Albania. The serious war of the mountaineers instantly found help and support of Ismail Qemali and Luigj Gurakuqi, who encouraged the highlanders’ war against the enemy, went to meet with Dede Gjo’ Luli with a historic Memorandum that contained, among other requirements, the demands of the highlanders and all Albanians for one Albania with its own administration, its own language and budget of its own. Could this have been the beginning of an effort which today we call "internationalization of the Albanian issue?'' The importance of this Memorandum was not only to show the will of the highlanders who suffered and were discriminated against but at the same time reflected the desire of the Albanian people for freedom and independence. Highlanders were those who, on behalf of the Albanian people, showed the civilized world their demands for freedom. The highland rebels were therefore not only those who represented but also showcased the aspirations of the whole Albanian nation for freedom and independence. The war of the mountaineers, 101 years ago, and the raising the flag of Skanderbeg in Deçiq, became a symbol of the unity of the Albanian nation and showed the world that the Albanians have a country that wanted freedom and wanted light to come from the dark centuries of Ottoman slavery. Consequently, the uprising of the highlanders was described by European newspapers, who wrote about the Albanians, as a people that were in the threshold of freedom and independence from the oppression of centuries of Turkish occupation. Moreover, according to historians, the uprising of the highlanders led by Ded Gjo' Luli, inspired the uprising in Kosovo and across other Albanian territories, leading finally to the declaration of Albanian independence in Vlorë on November 28, 1912. Over several decades, as many of us are witnesses – there have been false accusations and lies on the front with our neighbors in the Balkans – considering the “internationalization of the Albanian issue”, especially the tragedy which was passing through Kosovo but also the whole Albanian nation. Many of Ded Gjo’ Luli’s kinsmen and their grandchildren and great grandchildren, some of whom may be here tonight, should be proud that Ded Gjo’ Luli internationalized the Albanian question 101 years earlier, who were even a part of the demonstrations and lobbying through large modern cities exhibited across America due to the wrongful treatment and crimes that are made against the Albanians in other territories in the Balkans. These were efforts that finally led to the liberation of Kosovo by the NATO alliance, led by the United States of America and an improvement of life and greater freedom than ever before in the history of the Albanians. Be proud, as the efforts of this generation of highlanders here in America, are part and parcel of a heritage and tradition that is rooted by patriotism, moral value and principles of the members of the uprising of 1911. The anniversary of the Great Highland uprising precedes the 100-year anniversary of the Independence of Albania that will be celebrated later this year. This glorious jubilee should be, for every Albanian anywhere, a patriotic spirited burst of nationalism. But should be for the entire Albanian nation, a chance to reflect, to remember, and to honor the deeds, sacrifices and contributions that have been made by national heroes like Ded Gjo’ Luli with the highlanders, for independence and eventual state-construction of Albania and to preserve the national identity and values of our old ancient race. One of these highlanders was Marash Uci, who according to George Fishta, in the Highland Lute, the message of 'Mashi' for the young generation is, “the distinctive seal of the Albanian nation.” According to the Highland Lute, before leaving and most likely to never return, he urges the young people “to maintain your whole family, to take a stand for your rights with gun and blood, to go well with friends and relatives, who, however they may be, are always brothers – not to put anyone down, be gracious hosts with known and unknown, especially with strangers, never letting them leave before receiving heart in hand...be watchful of dishonesty but above all, not to break the covenant honor and oath, of loving your Homeland.” As a keeper of these national values, Ded Gjo’ Luli had without a doubt, the honor and pride of the Great Highlands and all of us as highlanders should be proud of his accomplishments. But at the same time, he belongs to all Albanians: Shkodra, Tirana, Gjirokastra of Tirana, Shkup and Manastir, in Pristina and Prizren, in Ulcinj and Bari. The courage and determination of our nations heroes, like Ded Gjo’ Luli, advanced the cause of freedom and achieved national independence which, in their unique way, have contributed and continue to inspire the formation of national conscience and development today. However, this contribution from Ded Gjo’ Luli is not always known in history and still has hesitating circumvention in recognizing the true contribution of Ded Gjo’ Luli in national history. On one occasion, Fan Noli wrote this about Ded Gjo’ Luli: “Always, this great personality of the North, has shown much might, wisdom, courage, and high awareness and the sacrifices made for his homeland. I was frustrated later on when this was rehabilitated by the communist system and very little was even mentioned. The communist regime with its silence, neglected the fallen hero of the wars for our flag and independence, Ded Gjo’ Luli. History might come hastily, but never forgets.” Fan Noli was right. History has delayed Ded Gjo’ Luli but it will not forget the leader of the highlanders. There has not yet been a monument built in Albania for him but his name is written in the hearts of all Albanians. His memory transcends the boundaries of Albanian lands and oceans, even arriving here in America. Our presence here tonight is proof that he will not be forgotten. Therefore, as participants in this historic anniversary tonight, in this commemoration, I have two requests. One of these requests goes directly to the authorities in Tirana: we insistence that one of the major national objectives - for the 100th anniversary of the Independence of Albania – is to recognize Ded Gjo’ Luli (as suggests Fan Noli) on a deserved pedestal in Albanian history and to build a monument in the center of the nation's capital in Tirana. If Ismail Qemali, Luigj Gurakuqi and other patriots and intellectuals of that time, from all over Albania, found it necessary to consult with Ded Gjo' Luli for purposes of drafting the Memorandum for the rights of Albanians in all their lands - it is incomprehensible and inexplicable as to why the current political elite and academics do not award Ded Gjo’ Luli the same respect that is awarded to other founding fathers of the nation of Albania's independence. The other request, as we are gathered here tonight, is directed to the Montenegrin government. It is an ironic and tragic fact that even today in the 21st century, Highlanders and the Great Highlands, where Ded Gjo' Luli raised the Albanian flag and where the demand for rights for highlanders and all Albanians for self-administration, language, and its own budget were developed - Highlanders today do not fully enjoy these rights - recognition and implementation, which Ded Gjo’ Luli asked the Turkish invaders for 101 years ago. So, tonight all of us should thank U.S. Congressman Eliot Engel, Gary Peters and Jean Schmidt – joining the call these past few days to send a message to the Montenegrin Prime Minister - that Tuzi be given full status of municipality with all rights, as the U.S. Congressmen point out in their letter - before the end of this year, as this is the will and the right of residents of the area. And finally, honorable ladies and gentlemen - we should be aware because as I said before, Albanians have never been more free than today. Their path and doors are open as never before in history. Therefore, let Europe and the Balkans take heed that Albanians' rights cannot be trampled and the fate of the Albanians cannot be tampered with. This is not a threatening statement but a factual one, which means that Albanians want to reside in their own house, be the master of their own destiny, in peace and security with neighbors, as part of the great European family. That is the message of the anniversary of the Great Highlands uprising and its leader, Ded Gjo’ Luli. May the memory of Ded Gjo’ Luli and the rebels of the Great Highlands be eternal. Praise the Highlands and may almighty God bless the Albanian nation. Thank you, Frank Shkreli |
